_

_

مویه های غریبانه

مویه های غریبانه

 نماز شام غریبان چو گریه آغازم.......

                                                      به مویه های غریبانه قصه پردازم.......

                                       به یاد یار و دیار آنچنان بگریم زار ....

                                                     که از جهان ره و رسم سفر بر اندازم ...

 

 

                     صدایم کاش می کردی که از ماندن بپرهیزم ....

                                          شبی در کربلای تو به بوی عشق بر خیزم ....

                                                صدایم کاش می کردی شبی تا شعله ور گردم.....

          به رستاخیز داغ تو ، بسوزم بال و پر ریزم ........

                                     صدایم کاش می کردی تو ای طوفان سرخ خون  .....

                که من با غیرت خشمت بپیوندم ، بیامیزم ........

                                             صدایم کاش می کردی که جان از کف بیندازم .....

                ندارم غیر نقد جان که در پای غمت ریزم .....


                           فصل رنگ عاطفه در کوچه باغهاست.....


 

 من از تحریر این غم ناتوانم که تصویرش زده آتش به جانم ، اگر صبح قیامت را شبی هست  ، آنشب است امشب . طبیب از من ملول و جان ز حسرت بر لبست امشب . برادرجان ، یکی سر بر کُن از خواب و تماشاکن که زینب بی تو چون در ذکر یا رب یا رب است امشب . جهان پر انقلاب و من غریب این دشت پر وحشت ،  تو در خواب خوش و بیمار در تاب و تب است امشب . سرت مهمان خولی و تنت با ساربان همدم ، مرا با هر دوی آن در دل هزار ، آن مطلب است امشب .ای صبا !  زمن به زهرا گو ، بیا شام غریبان بین که گریان دیده دشمن ،  به حال زینب است امشب .

 

فلک با عترت خیر البشر لختی مدارا کن  .  مدارا به آل  الله و شرم از روی زهرا کن . فلک آندم که خیمه گاه حسین را زدی آتش ، دو کودک آنمیان گمشد . بگرد ای چرخ پیدا کن . ای شب ! آندو کجا گشتند پنهان ، که ای روشن چراغ ، ای ماه ، تفتیشی ازآندو ماه سیماکن . به صحرا ام کلثوم است و زینب ، هر دو در گردش ، تو هم باآندو خاتون جستجو در کوه و صحرا کن . شود مهر و مهت کم ای فلک ، از مشرق و مغرب بجوآن ماه رویان  ، دل زینب تسلّی کن . اگر پیدا نگردندآندو طفل بی پدر امشب  ، مهیای عقوبت خویش را از بهر فردا کن .

گمانم آن دو گُل جان دادند کنار بن خاری به زیر خار ، بیا ای فلک گلهای نبوّت را تماشا کن .