صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت

 

بگذشت مه روزه و عید آمد و عید آمد
بگذشت شب هجران معشوق پدید آمد

آن صبح چو صادق شد عذرای تو وامق شد
معشوق تو عاشق شد شیخ تو مرید آمد

بس توبه شایسته بر سنگ تو بشکسته
بس زاهد و بس عابد کو خرقه درید آمد

باغ از دی نامحرم سه ماه نمی‌زدم دم
بر بوی بهار تو از غیب دمید آمد
مولوی  

---

عید سعید فطر بر تمام مومنان صابر و یاران روزه دار مبارک باد. 

---

  

---

 

عید فطر در کلام معصومین: 

امیرالمومنین علی علیه السلام(ع) در یکی از اعیاد فطر خطبه ای خوانده اندو در آن مومنان را بشارت و مبطلان را بیم داده اند. ایشان در بخشی از سخنان گوهر بار خود فرموده اند:
«ای مردم! این روز شما روزی است که نیکوکاران در آن پاداش می گیرند و زیانکاران و تبهکاران در آن مأیوس می شوند. و این شباهتی زیاد به روز قیامتتان دارد.پس با خارج شدن از منازل و رهسپار شدن به سوی جایگاه نماز عید، به یاد آورید خروجتان از قبرها را و رفتنتان به سوی پروردگار را ، و با ایستادن در جایگاه نماز به یاد آورید ایستادن در برابر پروردگارتان را ، و با بازگشت به سوی منازل خود، متذکّر شوید بازگشتتان را به سوی منازلتان در بهشت برین را؛
ای بندگان خدا! کمترین چیزی که به زنان و مردان روزه دار داده می شود این است که فرشته ای در آخرین روز ماه رمضان به آنان ندا می دهد و می گوید: «هان ای بندگان خدا! بشارتتان باد‍ که گناهان گذشته تان آمرزیده شد، پس به فکر آینده خود باشید که چگونه بقیه ایّام را بگذرانید؟!!!»» 

امام العارفین حضرت سید الساجدین(ع) به گاه وداع از این ماه شریف می‌فرماید:
اَقامَ فینا هذَا الشَّهْرُ مُقامَ حَمْدٍ، وَ صَحِبَنا صُحْبَةَ مَبْرُورٍ، وَ اَرْبَحَنا اَفْضَلَ اَرْباحِ الْعالَمینَ، ثُمَّ قَدْ فارَقَنا عِنْدَ تَمامِ وَقْتِهِ، وَانْقِطاعِ مُدَّتِهِ، وَ وَفآءِ عَدَدِهِ، فَنَحْنُ مُوَدِّعُوهُ
این ماه در نزد ما ستوده زیست، و با ما همنشینى پسندیده بود، و برترین منفعت جهانیان را براى ما به ارمغان آورد، پس به هنگام پایان گرفتن وقت، و سرآمدن مدت، و کامل شدن روزهایش از ما جدا شد، اینک آن را وداع مى‏گوئیم

وِداعَ مَنْ عَزَّ فِراقُهُ عَلَیْنا، وَ غَمَّنا وَ اَوْحَشَنَا انْصِرافُهُ عَنّا، وَ لَزِمَنا لَهُ الذِّمامُ - الْمَحْفُوظُ، وَ الْحُرْمَةُ الْمَرْعِیَّةُ، وَ الْحَقُّ الْمَقْضِىُّ، فَنَحْنُ قآئِلُونَ: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا شَهْرَ اللَّهِ الْاَکْبَرَ، وَ یا عیدَ اَوْلِیآئِهِ. اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَکْرَمَ مَصْحُوبٍ...
وداع کسى که هجرانش بر ما غم‏انگیز است، و روى گرداندنش ما را به اندوه و وحشت دچار کرده،
و بر عهده ما پیمان ناگسستنى، و حرمت در خور توجه، و حق لازم دارد، به این خاطر مى‏گوییم: سلام بر تو اى بزرگ‏ترین ماه خدا، و اى عید عاشقان حق. سلام بر تو اى کریم‏ترین همنشین ...
 

امام باقر ـ علیه‏السلام ـ از پیامبر اکرم ـ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله ـ روایت کردند:
«اِذا کانَ أَوَّلُ یَوْمٍ مِنْ شَوّال نادى مُنادٍ: اَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ أَغْدُوا اِلى جَوائِزِکُمْ. ثُمَّ یا جابِرُ جَوائِزُ اللّهِ لَیْسَتْ کَجَوائِزِ هؤُلاءِ الْمُلُوکِ. ثُمَّ قالَ: هُوَ یَوْمُ الْجَوائِزِ؛
هنگاهى که روز اول ماه شوال فرا مى‏رسد، منادى ندا مى‏دهد: هان اى مؤمنان! براى دریافت جوایزتان صبح زود بشتابید. اى جابر، جوایز خداوند همانند جوایز پادشاهان نیست. سپس فرمود: روز اول شوال، روز جوایز است».
(خداوندا در این روز عید براستی ما شایسته جوایز روزه داری ماه صیام هستیم) 

دوش رفتم به در میکده خواب‌آلوده
خرقه تر دامن و سجاده شراب آلوده
آمد افسوس‌کنان مغبچه باده‌فروش
گفت بیدار شو ای رهرو خواب‌آلوده
شستشویی کن و آنگه به خرابات خرام
تا نگردد ز تو این دیر خراب آلوده

---

 

 

نغمه ریزید غیاب مه نو آخر شد
باده خرم عید است که در ساغر شد

روز عید است, سوی میکده آیید به شکر
که ببخشند هر آنکس که در این دفتر شد

ساقی از میمنت عید دهد باده صاف
جرعه گیرید چو معشوق به خم رهبر شد

مطربا نغمه عیدانه زن و دست فراز
که ز هر پرده نغزت هله ای دیگر شد

صد کنم شکر بر این عید که از عرش رسید
صد کشم رشک که ایام صیام آخر شد

فرصتی بود که این تیره ِ دل صاف شود
نعمتی بود که بر تشنه لبان کوثر شد

آتشی بود که در سردی سوزان وجود
دم گرمی شد و در مجمر دل اخگر شد

وای بر ما که از این جام نگیریم لبی
حیف زان آتش اگر سوخت و خاکستر شد

حالیا عید شد و رونق می افزون گشت
مستی افزون کند این باده چو پر شکر شد

محمد طاهرزاده