تقدیم به مسعود عزیز

تقدیم به مهربانترین، خواستنی ترین و دوست داشتنی ترین مخلوق آفریدگار

ای تمامی دلبستگی ها، ای معنای همه ی لحظات از دست رفته و نیامده ی زندگی و ای بیکران ترین دریای محبت به تو و به همه ی خوبی هایت عادت کرده ایم.

ای تنها دلیل برای طراوت وجود خسته، ای عمق سبزترین نگاهها و ای زلال معصوم، تو را با تمامی احساسمان عجین ساخته ایم و اکنون حتی یک لحظه نبودنت دردی طاقت فرسا را برایمان به ارمغان می آورد.

ای که همیشه آغوشی از عشق در کوله بارت پنهان داری، ای که طلوعی تازه در میان این غروب های پی در پی تکرار هستی و ای که طعم شیرین نامت را همواره به همراه می آوری، در حجم سکوت تمامی لحظه های دوری تو، میان حیاط دل به انتظار باران مهربانی ات مینشینیم و صبر می کنیم تا دوباره در آینده ای نزدیک صدای قدمهای استوارت را از پشت در خانه ات که در اعماق قلب و جانمان قرار گرفته، بشنویم.

فریبا، فرشیده، سعید، کیا، غروب، امید، رضا و سبا

---

برگرفته از وبلاگ مسعود عزیز: 

اگه  بی  تو  تنها  گوشه ای  نشستم

تویی  تو  وجودم  بی  تو  با  تو  هستم

اگه  سبز  سبزم  تو  هجوم  پاییز

ذره  ذره ی  من  از  تو  شده  لبریز

ای  همیشه  همدم  واسه  درد  دلهام

عطر  تو  همیشه  جاری  تو  نفسهام

ای  که  تار  و  پودم  از  یاد  تو  بی  تو

با  منی  ولی  باز  دوری  مثل  مهتاب

بی  تو  با  تو  بودن  شده  شب  و  روزم

بی  تو  اما  یادت  با  منه  هنوزم

تویی  توی  حرفام  تویی  تو  نفس هام

ولی  جای  دستات  خالیه  تو  دستام

من  به  شوق  و  یاد  بارون

زنده م  و  پژ مرده  نمی شم

تشنه ی  یک  قطرم  اما

سرد و دل آزرده  نمی شم

سخته  وقتی  تو  غزلها 

از  من  و  تو  واژه ای نیست

سخته  بی  تو با تو  بودن

سخته  اما  چاره ای  نیست

عنقریب است که باز آید....

---

                           درج نظر خصوصی